Ενας Χανιώτης γιατρός στην «καρδιά» της κρίσης στην Ιταλία

Ο γιος του αείμνηστου γιατρού Κωστή Νικηφοράκη μιλά στα “Χ.ν” για την εμπειρία του σε νοσοκομείο της Τοσκάνης

 

Ο γιος του αείμνηστου γιατρού Κωστή Νικηφοράκη μιλά στα “Χ.ν” για την εμπειρία του σε νοσοκομείο της Τοσκάνης

H αποδυνάμωση του δημόσιου συστήματος υγείας τα τελευταία χρόνια ήταν μια από τις αιτίες της δύσκολης θέσης που βρίσκεται σήμερα και η Ιταλία εξαιτίας του κορωνοϊού, τονίζει ο Χανιώτης πνευμονολόγος στο νοσοκομείο Οspedale Della Misericordia Grosseto, στην Τοσκάνη της Ιταλίας Νίκος Νικηφοράκης.

Ο Νίκος εργάζεται στο τμήμα του Νοσοκομείου που φροντίζει τους ασθενείς με κορωνοϊό και γνωρίζει εκ των έσω τις δυσκολίες στην αντιμετώπιση της νόσου. Παντρεμένος επίσης με γιατρό πνευμονολόγο, πατέρας δύο παιδιών, γιος του αείμνηστου γιατρού Κωστή Νικηφοράκη, μιλάει στα “Χ.Ν.” για την εμπειρία του.

Αρχικά τον ρωτάμε για τους λόγους που η Βόρεια Ιταλία έχει τόσες χιλιάδες κρούσματα.

«Αυτό που μπορώ να υποθέσω είναι ότι είχαν πολλές σχέσεις με την Κίνα, πήγαν και ήλθαν από εκεί πολλά άτομα και δεν έδωσε σημασία κανένας στην αρχή. Επειδή ο κορωνοϊός εξαπλώνεται πολύ γρήγορα -δεν είναι όπως η κοινή γρίπη-όταν πια είδαν τη σοβαρότητα της κατάστασης ήταν δύσκολο να αντιμετωπιστεί ο ιός. Οταν επιβλήθηκαν τα αυστηρά μέτρα ήταν πια αργά. Εμείς εδώ στην Τοσκάνη που είμαστε κεντρική Ιταλία είχαμε λίγα περιστατικά όταν επιβλήθηκαν τα μέτρα και προλάβαμε να οργανωθούμε και να προετοιμάσουμε καλύτερα τα Νοσοκομεία σε σύγκριση με τη Βόρεια Ιταλία», απαντάει ο γιατρός.

Αναφορικά με την αποτελεσματικότητα του ιταλικού συστήματος Υγείας, ο Νίκος έχει άποψη καθώς γνωρίζει καλά την κατάσταση. «Το βασικό και αυτό πρέπει να το καταλάβει ο κόσμος, είναι ότι εδώ και χρόνια στην Ιταλία όπως και στην Ελλάδα δεν προσλαμβάνονται γιατροί και νοσηλευτές. Είναι λίγοι οι γιατροί λόγω οικονομικών μέτρων. Οταν εγώ ξεκίνησα να δουλεύω ήμασταν 9 πνευμονολόγοι και τώρα είμαστε 5 και η δουλειά είναι διπλάσια, διπλάσιοι ασθενείς, διπλάσια τα εργαστηριακά! Οταν αυξάνονται οι ασθενείς και δεν έχεις παραπάνω γιατρούς και νοσηλευτές, το σύστημα μπαίνει σε φοβερή κρίση. Επειδή ο κορωνοϊός διαδίδεται γρήγορα απαιτείται άμεση οργάνωση του νοσοκομείου και δημιουργία ξεχωριστής πτέρυγας περιστατικών, δεν είναι μια “νορμάλ” αρρώστια που έρχεται ο ασθενής, του κάνεις εξετάσεις, του δίνεις αγωγή κ.λπ. Το σύστημα Υγείας της Ιταλίας είναι καλό, αλλά οι γιατροί και οι νοσηλευτές λίγοι…».

Του ζητάμε να μας περιγράψει τις συνθήκες στο Νοσοκομείο που εργάζεται. «Στην κλινική όπου έχουμε τους ασθενείς κορωνοϊού έχουμε 60 κρεβάτια και στη ΜΕΘ του Νοσοκομείου από δυναμικότητα 10 ατόμων, έχει αυξηθεί η δυναμικότητα της στα 55 κρεβάτια και μπορεί να αυξηθεί ακόμα να πάει και στα 65. Ευτυχώς δεν έχει κορεστεί η ΜΕΘ. Σε εμάς εδώ σε σύγκριση με τη Βόρεια Ιταλία η κατάσταση είναι σαφώς καλύτερη, στα Νοσοκομεία της Λομβαρδίας (Μιλάνο) πηγαίνουν 300 ασθενείς την ημέρα με κορωνοϊό σε εμάς 20-30 ασθενείς. Το Νοσοκομείο μας έχει αλλάξει όπως όλα αυτά που δέχονται ασθενείς με κορωνοϊό, και εργαζόμαστε όλοι στην αντιμετώπιση των περιστατικών. Μια πτέρυγα είναι αποκλειστικά για τους απλούς ασθενείς του κορωνοϊύ στον 1ο όροφο και από κάτω στη ΜΕΘ αυτοί που είναι σε σοβαρότερη κατάσταση και έχουν ανάγκη περαιτέρω βοήθειας. Οσο για τη δουλειά μας, έχουν έλθει τα πάνω-κάτω. Εχουν αλλάξει τα ωράρια μας, σχεδόν σε επταήμερη βάση, μπαίνεις το πρωί και δεν ξέρεις πότε θα βγεις γιατί για να μπεις στο θάλαμο των ασθενών πρέπει να φοράς τη στολή, τη μάσκα, όλα τα προβλεπόμενα. Δεν μπορείς να μπαινοβγαίνεις, να φεύγεις, να έρχεσαι. Πρέπει να τελειώσεις ό,τι κάνεις και μετά θα βγεις από την κλινική επομένως αυτό μπορεί να είναι στις 2 το μεσημέρι, στις 3 στις 4, στις 5… Συν ότι συνεχώς έρχονται νέοι ασθενείς. Υπάρχει φόρτος εργασίας όχι όμως τόσο μεγάλος όσο στον βορρά».

Γιατροί και νοσηλευτές προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την όλη κατάσταση με ψυχραιμία και με αίσθηση τους καθήκοντος. «Υπάρχουν συνάδελφοι που “έχουν σπάσει”, που κλαίνε για αυτό έχουμε και ψυχολόγο για ψυχολογική στήριξη. Οι περισσότεροι όμως κάνουμε τη δουλειά μας όπως πρέπει και όπως οφείλουμε απέναντι στους ασθενείς μας. Βέβαια αν κάποιος μου έλεγε π.χ. στις αρχές Ιανουαρίου ότι θα ζούσα κάτι τέτοιο δεν θα τον πίστευα».

Πως ζουν όμως με τον κορωνοϊό μέσα στο νοσοκομείο οι ίδιοι οι ασθενείς; Ο Ν. Νικηφοράκης απαντάει «Υπάρχουν κάποιοι που ακόμα δεν αντιλαμβάνονται την κατάσταση που βρίσκονται, από την άλλη είναι εκείνοι που φοβούνται πάρα πολύ. Οι περισσότεροι ανησυχούν γιατί δεν βλέπουν τους συγγενείς τους και αυτό τους αγχώνει. Το ενθαρρυντικό βέβαια είναι ότι έχουν θεραπευτεί και πάρα πολλά άτομα και κάθε μέρα φεύγουν από το Νοσοκομείο μας άνθρωποι που έχουν επανέλθει. Τώρα ο κόσμος έξω στην πόλη προσέχει, τηρεί τα μέτρα. Στην αρχή μπορεί να πήγαν όλοι στα σούπερ μάρκετ και να πήραν μεγάλες ποσότητες τροφίμων αλλά δεν υπάρχουν ελλείψεις βασικών αγαθών» τονίζει.

Οσο για τη δική του συμβουλή προς τους συμπατριώτες του Χανιώτες είναι να «μείνουν στο σπίτι, ώστε να περιοριστεί η διασπορά καθώς είναι διαφορετικό να πρέπει να αντιμετωπίσεις 300 περιστατικά σε δύο μέρες και διαφορετικά 300 περιστατικά σε ένα μήνα» ενώ δηλώνει αισιόδοξος πως «στα τέλη Μαΐου τουλάχιστον σε εμάς εδώ στην Ιταλία πιστεύω ότι θα έχουν υποχωρήσει τα κρούσματα πολύ και σε ένα εξάμηνο θα μπορούμε να έχουμε κάποιο εμβόλιο».

Γιώργος Κώνστας
Χανιώτικα Νέα