Πώς επιβιώνει η καθεμία στη χώρα της και τι ελπίζει
Πώς επιβιώνει η καθεμία στη χώρα της και τι ελπίζει
ΜΑΡΙΑ ΠΕΤΡΑ-ΤΡΕΧΑ: Πόλη Πράτο Ιταλίας
«Οι ηλικιωμένοι βγαίνουν ακόμη έξω, γιατί λένε ότι χρειάζεται να περπατάνε! Και μετά πεθαίνουνε».
«Ζω στην πόλη Πράτο, 10 χιλιόμετρα μακριά από τη Φλωρεντία όπου ζει η αδελφή μου Φράνκα Πετρά, η οποία λόγω της καραντίνας ήρθε και μένει μαζί μου, ώστε να το περάσουμε μαζί. Σήμερα Κυριακή είμαστε στη 12η μέρα της Καραντίνας, το κύμα του κορωνοϊού έχει χτυπήσει όμως την Ιταλία εδώ και 3 εβδομάδες. Το Πράτο, έχει μεγάλη παροικία Κινέζων, περίπου 20.000, οι οποίοι δουλεύουν στα εργοστάσια της πόλης. Είναι όλοι τους κλεισμένοι μέσα από καιρό, παίρνοντας εντολές από τη δική τους χώρα και υπακούοντας στους κανόνες της σκληρής Καραντίνας. Οι Ιταλοί όλο αυτό τον καιρό που διαπίστωναν το κλείσιμο των Κινέζων, έλεγαν ότι ο ιός αφορά τους Κινέζους. Έτσι εμείς ήμασταν έξω, κι εκείνοι μέσα.
Το Μιλάνο και γενικά η Ιταλία έχει μεγάλες οικονομικές συναλλαγές με την Κίνα, κι έτσι έγινε η διασπορά του ιού ξεκινώντας από ένα ζευγάρι Κινέζων, στο Μιλάνο. Εμείς πάλι είπαμε: «θα δούμε, είναι ένας απλός ιός που κάνει γρίπη...», κι έτσι δεν έμπαινε σε Καραντίνα κανείς από όσους έρχονταν από το εξωτερικό. Ακόμα δεν έχουμε καταλάβει πώς μεγάλωσε τόσο το κακό. Στην Ιταλία πια όλα είναι κλειστά και ένας από κάθε οικογένεια μπορεί μόνο να βγει να ψωνίσει από τα σούπερ μάρκετ που κλείνουν στις 6 το απόγευμα. Σε σταματάει η Αστυνομία, κι αν δεν έχεις χαρτί εξόδου, σου επιβάλλει πρόστιμο. Το χαρτί που τους δείχνεις διασταυρώνουν αμέσως αν είναι αληθινό. Δεν μπορείς να βγεις έξω ούτε για περπάτημα πια, ενώ έχουν κλείσει και όλα τα πάρκα. Μαθαίνω από την Ελλάδα ότι τώρα είσαστε κι εσείς στο σημείο να έχετε κλείσει τα πάρκα σας. Στους δρόμους είναι μόνο Καραμπινιέροι και Δημοτικοί Αστυνόμοι. Οι άνθρωποι άνω των 65 χρονών δεν μπορούν να βγουν έξω.
Το κακό το μεγάλο είναι ότι κολλάνε τον ιό γιατροί και νοσηλευτές. Η κυβέρνηση είχε κόψει πολλές δαπάνες για την υγεία και τώρα αυτό το πληρώνουμε. Δεν είχε μάσκες και γάντια. Εδώ σ’ εμάς στο Πράτο αφήνουν έξω από τα σπίτια μας μάσκες οι Κινέζοι που μένουν στην πόλη. Είναι όλοι τους σε καραντίνα από καιρό και κανένας από αυτούς δεν είναι άρρωστος. Δεν μπορείς να μετακινηθείς από πόλη σε πόλη, κι έτσι πεθαίνουν γονείς σε άλλη πόλη και τα παιδιά τους δεν μπορούνε να πάνε.
Τώρα ο ιός εξαπλώνεται και στο νότο, στην Κάτω Ιταλία, κι αυτό είναι πολύ ανησυχητικό γιατί είναι πιο φτωχές οι πόλεις αυτές και οι άνθρωποι ίσως πιο απρόσεκτοι. Η κυβέρνηση σκέφτεται να επιτάξει και ξενοδοχεία γιατί δεν υπάρχουν πια κρεβάτια στα νοσοκομεία, αλλά οι ξενοδόχοι δεν το θέλουν με τίποτα αυτό. Τεστ κορωνοϊού, δεν μπορείς να κάνεις. Πρέπει να φωνάξεις το γιατρό αν έχεις πυρετό πάνω από 37,5 και να αποφασίσει εκείνος, αν και τις περισσότερες φορές, λέει, όχι. Είμαι επικεφαλής Παραρτήματος Εθελοντικής Ομάδας που λειτουργεί σε όλο τον κόσμο και η δράση μας τώρα είναι έντονη σε σχέση με τη βοήθεια ηλικιωμένων και ανήμπορων ανθρώπων. Στην Ομάδα αυτή είναι και ο εγγονός μου όπως και πάρα πολλοί νέοι στην πόλη που βοηθούν με τα ψώνια και την τροφοδοσία ηλικιωμένων και ανήμπορων. Μάλιστα έχει τοποθετηθεί κι ένα « κουμπί» στα σπίτια αυτών των ανθρώπων όπως αυτά που είναι πάνω από τα κρεβάτια των ασθενών μέσα στα νοσοκομεία και μπορούν να το πατήσουν, ώστε το μήνυμα να ληφθεί και να σπεύσουν κάποιοι για βοήθεια.
Δυστυχώς αυτό που βλέπουμε στις τηλεοράσεις μας με τους ηλικιωμένους για την Ελλάδα, ισχύει ακόμα κι εδώ! Από τις 7 το πρωί βγαίνουν και πηγαίνουν στα πάρκα γιατί λένε ότι έχουν ασθένειες και πρέπει να περπατάνε. Ύστερα πεθαίνουνε.
Αυτούς που σκέφτομαι πολύ είναι τους νέους, που δεν ξέρουν από εδώ και πέρα τι τους περιμένει. Οι νέοι πρέπει να μην απογοητεύονται, να μη χάσουν την ελπίδα. Τουρισμός, εργοστάσια θα περάσουν μεγάλη κρίση. Για μέχρι την 1η Ιουνίου έχουν αναβληθεί όλα στην Ιταλία και βλέπουμε. Ελπίζουμε και τραγουδάμε... Εσείς που γράφετε πρέπει να δίνετε κουράγιο στον κόσμο. Η Ελλάδα ακόμη δεν κατάλαβε. Όλοι προσευχόμαστε στην Παναγία να βοηθήσει, η ελπίδα είναι ο Θεός».
ΘΕΑΝΩ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ: Φοιτήτρια που ζει μόνιμα και εργάζεται στη Νέα Υόρκη
«Στην Αμερική, γνωρίζουμε για τον ιό από τον Ιανουάριο, αλλά δεν πάρθηκαν μέτρα!»
«Όλοι εδώ στη Νέα Υόρκη συζητούν ότι τα μέτρα στην Ελλάδα πάρθηκαν τη σωστή στιγμή. Ούτε νωρίτερα, ούτε αργότερα. Στην Αμερική, από τον Ιανουάριο που ξεκίνησε η μετάδοση του ιού στην πόλη Ουχάν της Κίνας, είχαμε ενημέρωση και μάλιστα στο δικό μου πανεπιστήμιο και σε τουλάχιστον ένα ακόμα που γνωρίζω, οι Κινέζοι φοιτητές που επέστρεψαν στις 20 Ιανουαρίου, από τους εορτασμούς για την Πρωτοχρονιά στη χώρα τους, μπήκαν σε καραντίνα δύο εβδομάδων από τα πανεπιστήμιά μας. Αρχές Ιανουαρίου η Αμερικανική κυβέρνηση περιόρισε τις πτήσεις από Κίνα.
Το Ιανουάριο, στη Νέα Υόρκη εξαντλήθηκαν οι μάσκες, το οινόπνευμα τα αντισηπτικά, ακόμα και η αλόη γιατί μπορείς να φτιάξεις το δικό σου αντισηπτικό με αλόη και οινόπνευμα. Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη, δεν το πήρε ο κόσμος στα σοβαρά. Είχανε τον καφέ και το οινόπνευμα δίπλα τους. Μόλις δύο εβδομάδες πριν, χτύπησε ο κώδωνας του κινδύνου ώστε να κλείσουν τα πανεπιστήμια, πρώτα τα ιδιωτικά και ακολούθησαν τα κρατικά στη συνέχεια. Οι εταιρείες, εδώ και δύο εβδομάδες ξεκίνησαν να στέλνουν τους εργαζόμενούς τους να δουλέψουν από το σπίτι. Αρχές αυτής της βδομάδας έκλεισαν καφετέριες, εστιατόρια και οι άνθρωποι έτρεξαν στα σούπερ μάρκετ όπου άδειασαν τα ράφια. Ακόμη λείπει χαρτί τουαλέτας, οινόπνευμα και μάσκες. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε μάσκες. Σήμερα (Παρασκευή) έκλεισαν καταστήματα ένδυσης, ινστιτούτα αισθητικής και άλλα. Η νυχτερινή ζωή έχει εκμηδενιστεί από τις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας.
Στο δρόμο υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που περιφέρονται άσκοπα, κι αυτό πάντα έχει να κάνει με τους χαρακτήρες των ανθρώπων. Δεν υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας, αλλά ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης που προέτρεψε την Πέμπτη να μείνουμε στο σπίτι δεν έκανε όμως αυτή τη σύσταση σε αυστηρό τόνο ώστε να μην προκαλέσει πανικό.
Είμαι στο σπίτι από την ημέρα που έκλεισε το πανεπιστήμιό μου, δηλαδή εδώ και δύο εβδομάδες. Το προηγούμενο Σάββατο βγήκα να περπατήσω στο Σέντραλ Παρκ. Το προηγούμενο Σάββατο που δεν είχαν κλείσει ακόμη τα μαγαζιά, οι άνθρωποι είχαν γεμίσει τα εστιατόρια και τις καφετέριες. Έλληνες φοιτητές προτίμησαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα αφού εδώ στη Νέα Υόρκη τα ενοίκια είναι πολύ υψηλά για μικρά σπίτια και έχουν συγκάτοικους. Η Νέα Υόρκη, λόγω της πυκνότητας του πληθυσμού αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Το τεστ για τον κορωνοϊό, δεν μπορούμε να κάνουμε. Αυτό γίνεται αν κάνεις εισαγωγή στο νοσοκομείο. Κάθομαι στο σπίτι, δουλεύω από το σπίτι κι έχω και εξεταστική την επόμενη εβδομάδα on-line, γι’ αυτό διαβάζω. Τα πανεπιστήμια εδώ υπό κανονικές συνθήκες κλείνουν στις 20 Μαΐου, φέτος δεν περιμένω ότι θ’ ανοίξουν πια. Προσωπικά προσδοκώ σε ένα θαύμα, αλλά δεν φοβάμαι. Παραμένω στο σπίτι γιατί οι αποφάσεις μας πρέπει να είναι υπεύθυνες αφού δεν αφορούν μόνο εμάς, αλλά και τους άλλους».
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΙΝΤΖΑ: Φοιτήτρια που εργάζεται και φοιτά πέντε χρόνια στο Λονδίνο
«Αν δεν παρθούν μέτρα, τότε τα πράγματα θα γίνουν πολύ δύσκολα για την Αγγλία!»
«Η Ελλάδα έδρασε πολύ γρήγορα. Δυστυχώς ο πρωθυπουργός της Αγγλίας μία εβδομάδα πριν δήλωσε ότι δεν θα κλείσει τα σχολεία, είπε ότι το ανοσοποιητικό σύστημα των ανθρώπων θα τονωθεί με τον κορωνοϊό και να προετοιμαστούμε να χάσουμε αγαπημένα μας πρόσωπα. Ήταν σοκαριστικές οι δηλώσεις του, ο κόσμος πανικοβλήθηκε, ξεκίνησε να πηγαίνει στα σούπερ μάρκετ, οι ουρές κάνανε γύρω τα τετράγωνα. Σε μεγάλα σούπερ μάρκετ αυτή τη στιγμή στο Λονδίνο δεν υπάρχει κρέας ή μακαρόνια ή ρύζι. Τα σούπερ μάρκετ δεν ήταν προετοιμασμένα γιατί η κυβέρνηση δεν είχε φροντίσει γι’ αυτό.
Ο κόσμος εδώ είναι δυσαρεστημένος με την κυβέρνησή του. Ο πρωθυπουργός, μετά ξαναβγήκε και είπε ότι όσοι μπορούν, να δουλεύουν από το σπίτι, ωστόσο δεν έκλεισε υποχρεωτικά ούτε καταστήματα ούτε γραφεία. Εγώ δουλεύω πια από το σπίτι μου, αλλά αυτό ήταν απόφαση του εργοδότη μου, όπως και των περισσοτέρων εδώ. Εδώ η κοινωνία παίρνει τα μέτρα. Δυστυχώς έχουν ξεκινήσει απολύσεις, κι έχω φίλους που δούλευαν σε κουζίνα ή σερβιτόροι ωρομίσθιοι, οι οποίοι απολύθηκαν. Μέριμνα υπάρχει μόνο γι’ αυτούς που δουλεύουν από ένα χρόνο και πάνω. Είπαν επίσης πως μπορείς να χρωστάς τρία ενοίκια στον σπιτονοικοκύρη, αλλά όχι να μην τα πληρώσεις. Απόψε (Παρασκευή) έκλεισαν εστιατόρια και κλαμπ και ανακοίνωσαν ότι θα βοηθήσουν τους εργαζόμενους που δεν θα δουλεύουν, δίνοντάς τους το 80% του μισθού τους. Όμως επί δύο μέρες που δεν είχε ανακοινωθεί τίποτα γι’ αυτό, υπήρξε ένα χάος με αποτέλεσμα οι εργοδότες να απολύσουν κόσμο. Μόλις χθες (Πέμπτη) έβαλαν κάποιους έξω από τα σούπερ μάρκετ να λένε να μπαίνουν λίγοι-λίγοι μέσα. Οι έγκυες στο σπίτι, οι ηλικιωμένοι να μη βγαίνουν από το σπίτι, κι όσοι μπορούν να δουλεύουν από το σπίτι. Κάποια πολυκαταστήματα είναι ανοιχτά εκτός από εκείνα που συνδέονται με άλλα άλλων χωρών.
Είμαι μέλος σ’ ένα γκρουπ Ελλήνων φοιτητών όπου μιλάμε διαδικτυακά για όλα αυτά και διαπιστώνω ότι όλοι είναι ανήσυχοι, δεν αισθάνονται ασφάλεια σ’ αυτή τη χώρα. Τελικά η Αγγλία ίσως δεν είναι τόσο οργανωμένη χώρα, όσο νομίζαμε. Βλέπω ακόμη τον κόσμο να γυρνάει άσκοπα στους δρόμους, υπάρχουν άδεια ράφια, λείπει κι εδώ χαρτί τουαλέτας. Μία εβδομάδα έψαχνα για να βρω μάσκα και αντισηπτικά. Μάσκα βρήκα τελικά προχθές. Οι άνθρωποι αισθάνονται ανασφάλεια γιατί δεν τους παρέχει ασφάλεια η κυβέρνησή τους. Και ψωνίζουν μανιωδώς.
Σέβομαι την κατάσταση και δεν θέλω από τη συμπεριφορά μου να χάσουμε κανέναν ηλικιωμένο. Θεωρώ ότι έχω την ευθύνη να κάτσω σπίτι, να πάω μόνο στο σούπερ μάρκετ και στο πάρκο δίπλα μου, να αθληθώ. Δεν ξέρω τι να περιμένω απ΄ αυτή την κυβέρνηση, Αν δεν κλείσει ό,τι είναι ανοιχτό και συνεχίσει ο κόσμος να συγκεντρώνεται, τότε τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για την Αγγλία. Μακάρι όλο αυτό που ζούμε να μας κάνει να ξυπνήσουμε, να νοιαζόμαστε τον πλησίον μας και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι γιατί αυτός ο πλανήτης ανήκει στα παιδιά μας».
Ροδούλα Λουλουδάκη
Η Ροδιακή